این شعر از اونی که در کتاب ادبیات ابتدایی داشتیم کاملتر است. با خواندنش کمی متحول می شویم.

باز باران،
با ترانه،
با گهر های فراوان
می خورد بر بام خانه.

من به پشت شیشه تنها
ایستاده
در گذرها،
رودها راه اوفتاده.

شاد و خرم
یک دو سه گنجشک پر گو،
باز هر دم
می پرند، این سو و آن سو

می خورد بر شیشه و در
مشت و سیلی،
آسمان امروز دیگر
نیست نیلی.

یادم آرد روز باران:
گردش یک روز دیرین؛
خوب و شیرین
توی جنگل های گیلان.

کودکی ده ساله بودم
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک

از پرنده،
از خزنده،
از چرنده،
بود جنگل گرم و زنده.

آسمان آبی، چو دریا
یک دو ابر، اینجا و آنجا
چون دل من،
روز روشن.

بوی جنگل،
تازه و تر
همچو می مستی دهنده.
بر درختان میزدی پر،
هر کجا زیبا پرنده.

برکه ها آرام و آبی؛
برگ و گل هر جا نمایان،
چتر نیلوفر درخشان؛
آفتابی.

سنگ ها از آب جسته،
از خزه پوشیده تن را؛
بس وزغ آنجا نشسته،
دم به دم در شور و غوغا.

رودخانه،
با دو صد زیبا ترانه؛
زیر پاهای درختان
چرخ میزد، چرخ میزد، همچو مستان.

چشمه ها چون شیشه های آفتابی،
نرم و خوش در جوش و لرزه؛
توی آنها سنگ ریزه،
سرخ و سبز و زرد و آبی.

با دو پای کودکانه
می دویدم همچو آهو،
می پریدم از لب جو،
دور میگشتم ز خانه.

می کشانیدم به پایین،
شاخه های بید مشکی
دست من می گشت رنگین،
از تمشک سرخ و مشکی.

می شندیم از پرنده،
داستانهای نهانی،
از لب باد وزنده،
رازهای زندگانی

هر چه می دیدم در آنجا
بود دلکش، بود زیبا؛
شاد بودم
می سرودم
“روز، ای روز دلارا!
داده ات خورشید رخشان
این چنین رخسار زیبا؛
ورنه بودی زشت و بیجان.

این درختان،
با همه سبزی و خوبی
گو چه می بودند جز پاهای چوبی
گر نبودی مهر رخشان؟

روز، ای روز دلارا!
گر دلارایی ست، از خورشید باشد.
ای درخت سبز و زیبا!
هر چه زیبایی ست از خورشید باشد.”

اندک اندک، رفته رفته، ابر ها گشتند چیره.
آسمان گردید تیره،
بسته شد رخساره ی خورشید رخشان
ریخت باران، ریخت باران.

جنگل از باد گریزان
چرخ ها می زد چو دریا
دانه ها ی [ گرد] باران
پهن میگشتند هر جا.

برق چون شمشیر بران
پاره میکرد ابر ها را
تندر دیوانه غران
مشت میزد ابر ها را.

روی برکه مرغ آبی،
از میانه، از کرانه،
با شتابی چرخ میزد بی شماره.

گیسوی سیمین مه را
شانه میزد دست باران
باد ها، با فوت، خوانا
می نمودندش پریشان.

سبزه در زیر درختان
رفته رفته گشت دریا
توی این دریای جوشان
جنگل وارونه پیدا.

بس دلارا بود جنگل،
به، چه زیبا بود جنگل!
بس فسانه، بس ترانه،
بس ترانه، بس فسانه.

بس گوارا بود باران
به، چه زیبا بود باران!
می شنیدم اندر این گوهر فشانی
رازهای جاودانی، پند های آسمانی؛

“بشنو از من، کودک من
پیش چشم مرد فردا،
زندگانی – خواه تیره، خواه روشن -
هست زیبا، هست زیبا، هست زیبا.”

امروزه استفاده از امواج صوتی (بوقهای صوتی) (sonic horns) جهت جلوگیری از رسوب ذرات و خاکستر در ماشین آلات صنعتی از قبیل فن ها، کانالها، بویلرها و افزایش یافته است. چنانچه این بوقها بدرستی استفاده شوند موجب افزایش در مدار بودن ماشین، کاهش تعمیرات، کاهش افت فشار و کاهش هزینه های تمیزکاری خواهند شد.

در طراحی و استفاده این تجهیزات در بویلرها شرایط هندسی بویلر و لوله ها، نوع سوخت، دبی گاز عبوری، دما و پارامترهای دیگر مد نظر قرار می گیرند.

در تمیزکاری صوتی، امواج صوتی با لرزشهایی که ایجاد می کنند موجب جلوگیری از رسوب ذرات بر روی سطوح می شوند بعبارتی لرزشهای ایجاد شده موجب سست شدن چسبندگی ذرات با سطوح شده و در جریان گاز از محوطه خارج می شوند. نکته مهم در این تمیزکاری عمل کردن آن در کلیه نقاط مورد نظر از سیستم است. حتی در نقاط کور سیستم که امکان تمیزکاری با روشهای دیگر مشکل است تمیزکاری صوتی درست عمل می کند. بوقهای صوتی در فرکانسهای شنوا و مادون صوت کار می کنند. بوقهای شنوا در فرکانسهای بالاتر از 75 Hz در گستره 140- 150 db کار می کنند بعضی کاربردها نیاز به امواج با طول موج کوتاهتر است ( 250 Hz) ولی اغلب موارد فرکانس مورد نیاز حدود 125 Hz می باشد. از آنجا که معمولا فرکانس طبیعی سیستم به این مقادیر نمی رسد، خسارت ناشی از تشدید امواج غیر ممکن است.

ادامه مطلب ...


موضوع مطلب :

چکیده

در این مقاله نشان داده می شود که مباحث مرتبط با ترمودینامیک مهندسی, اساساً بر بر پایهء دیدگاههای مسلک اصا لت عمل (پراگماتیسم) بنا شده اند.

آیا سیکل کارنو صرفاً مدلی ذهنی است و الی الابد هیچ نتیجهء عرضی دربر نخواهد داشت؟ آیا دستیابی به کارایی صد درصد, مستلزم نقض قانون دوم ترمودینامیک است؟ در این نوشتار, پرسشهایی از این دست, تحلیل و بررسی می گردد.

ادامه مطلب ...


موضوع مطلب :

روشنی من گل آب

ابری نیست 
بادی نیست 
می نشینم لب حوض 
گردش ماهی ها روشنی من
گل
آب 
پاکی خوشه زیست 
مادرم ریحان می چیند 
نان و ریحان و پنیر
آسمانی بی ابر اطلسی هایی تر 
رستگاری نزدیک لای گلهای حیاط
نور در کاسه مس چه نوازش ها می ریزد 
نردبان از سر دیوار بلند صبح را روی زمین می آرد 
پشت لبخندی پنهان هر چیز 
روزنی دارد دیوار زمان که از آن چهره من پیداست 
چیزهایی هست که نمی دانم 
می دانم سبزه ای را بکنم خواهم مرد 
می روم بالا تا اوج من پر از بال و پرم 
راه می بینم در ظلمت من پر از فانوسم 
من پر از نورم و شن 
و پر از دار و درخت 
پرم از راه از پل

از رود از موج 
پرم از سایه برگی در آب 
چه درونم تنهاست

ادامه مطلب ...


موضوع مطلب :

برای مشاهده سایر تصاویر به ادامه مطلب مراجعه کنید...

ادامه مطلب ...


موضوع مطلب :