این سازمان امیدوار است وقتی این فوم آماده شد بتواند به افراد زخمی کمک کند تا در دقایق حیاتی لازم را برای انتقال به بیمارستان و مراحل درمان، دوام بیاورند.

این فوم که از پلیمر پلی‌یوراتان ساخته شده، می‌تواند خونریزی داخلی را به مدت دستکم یک ساعت کنترل کند.

این یک "ساعت طلایی" 60 دقیقه‌ای است که اگر درمان فرد آسیب دیده در آن انجام شود شانس زنده ماندن به طور چشمگیری بالا می‌رود در واقع این زمان طلایی حاکی از مرگ و زندگی فرد آسیب دیده است.

آسیب‌های شکمی در چنین زمانی بسیار خطرناک هستند چرا که با پدهای فشرده ساز و گیتس قابل درمان نیستند. این امر یعنی خونریزی داخلی یک خطر جدی برای زنده ماندن تا پیش از رسیدن به یک بیمارستان یا درمانگاه است.

این فوم پلیمری در دو فاز مایع و فاز پولیول و ایزوسیانات توسط پزشک در میدان جنگ به حفرات شکمی تزریق می‌شود. زمانی که این مایعات ترکیب می‌شوند، واکنش داده و حجمش از اندازه اولیه 30 برابر بیشتر می‌شود.

وقتی حجم فوم افزایش می‌یابد حفره شکمی را پر می‌کند و آن قدر اعضای داخلی را محکم نگه می‌دارد که مانع از خونریزی می‌شود. از سوی دیگر برداشتن فوم نیز کار ساده‌ای است.

در آزمایش‌های صورت گرفته این فوم کمترین چسبندگی را به بافت شکمی داشت و جراحان توانستند آن را که به شکل یک شی جامد در آمده بود در کمتر از یک دقیقه بردارند.

این فوم هنوز تحت آزمایش‌های انسانی قرار نگرفته و محققان آن را بر روی خوک‌های آسیب دیده آزمایش کرده‌اند.

نتایج این تحقیقات در نشست سالانه انجمن آمریکایی جراحی تروما در هاوایی ارائه شد.

این فوم توانسته است میزان زنده ماندن ناشی از آسیب کبدی پس از 3 ساعت را از 8 به 72 درصد برساند و خونریزی را 6 برابر کمتر کند.

افرادی که احساس تنهایی می‌کنند در مقایسه با سایر افراد، در خطر احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های عصبی قرار دارند.

محققان هلندی دانشگاه "وریژه"، دو هزار و 100 فرد بالای 65 سال را که پیشینه‌ای از ابتلا به آلزایمر نداشتند را مورد بررسی قرار دادند.

نتایج این تحقیق نشان می‌داد افرادی که احساس تنهایی می‌کردند، 65 درصد یا 1.64 برابر در خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار داشتند.

به گفته محققان بهترین راه برای کاهش خطر زوال عقل، ورزش منظم، خوردن رژیم غنی از میوه و سبزیجات و عدم کشیدن سیگار است.

این پژوهش در مجله "Neurology, Neurosurgery and Psychiatry" منتشر شده است.

ماده رنگی روناس ( رنگ قرمز/زردی) که به عنوان عصاره ریشه گیاه روناس دست کم 3500 سال برای رنگ کردن لباس به کار می رود اکنون می تواند ماده ای جدیدی برای تولید باطریهای لیتیوم یون باشد و از این پس به جای این که مواد مورد نیاز برای ساخت باطری در معادن زیر زمین یافت شود، می تواند در باغها و مزارع کاشته شود.

درحال حاضر، لیتیوم کبالت اسید(LiCoO2)ماده انتخابی برای تشکیل کاتدها در باطریهای لیتیوم – یون هستند. اگرچه استخراج کبالت و ترکیب آن با لیتیوم در دماهای بالا برای تشکیل کاتد یک فرآیند پرهزینه و پرانرژی است.

دکتر آراوا لیلا مهنا رندی از دانشگاه رایس با اشاره به انرژی مصرف شده برای استخراج کبالت در مراحل بازیافت اظهار داشت که هرکیلو وات ساعت انرژی برای تولید و یا بازیافت یک باطری لیتیوم- یون موجب انتشار تقریبا 72 کیلوگرم دی اکسید کربن در اتمسفر می شود.

دکتر رندی همراه سایر همکاران خود از دانشگاه رایس و محققان کالج سیتی از نیویورک و آزمایشگاه تحقیقات ارتش آمریکا به این نتیجه رسیدند که ماده رنگی روناس و دیگر مولکولهای بیلوژیکی رنگ محور ارائه کننده یک پتانسیل به عنوان یک گزینه دوستدار طبعیت هستند. این امر به علت وجود گروه های کربونیل و هیدروکسیل در مولکولهایی است که در حرکت الکترونها به جلو وعقب نقش ایفا می کند.

جورج جان استاد شیمی دانشگاه ستی کالج اظهار داشت: این سیتمهای اروماتیک مولکولهای غنی از الکترون هستند که به سادگی با لیتیوم سازگاری پیدا می کنند.

ساخت الکترود از ماده رنگی روناس می تواند در دمای اتاق با یک فرآیند ساده صورت می پذیرد که این امر شامل حل کردن ماده رنگی روناس در یک محلول الکل و افزودن نمک لیتیوم است. پس از آنکه این محلول از قرمز – زرد به رنگ صورتی درآمد مشخص شده است که نمک یونهای لیتیوم به روناس متصل شده است، این محلول به سادگی قابل منتقل کردن است و الکترود آماده است.

این گروه اظهار داشته است که استفاده از ماده رنگی روناس نسبت به سایر مولکولهای اورگانیکی که درحال حاضر برای استفاده در باطریها مورد بررسی قرار می گیرد ساده تر است. علاوه بر این رشد گیاه روناس یا سایر محصولات زیست توده می توانند به از بین بردن دی اکسید کربن از اتمسفر کمک کنند. در نتیجه باطریهایی که از این طریق ساخته می شود غیر سمی خواهد بود.

محققان اعتقاد دارند که باطری لیتیوم- یون دوستدار محیط زیست ظرف چند سال آینده به صورت تجاری  تولید می شود.

نتایج این تحقیق در مجله آنلاین نیچر منتشر شده است.

کشف ژن نوعی نابینایی توسط استاد ژنتیک دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در معتبرترین مجله علمی دنیا - «نیچر

 مارچوبه گیاهی است علفی و چند ساله که ارتفاع آن تا چند متر می‌رسد و دارای شاخه‌های نسبتا چوبی و صاف است . مارچوبه بصورت وحشی در اکثر نقاط دنیا می‌روید برگ‌های آن فلسی شکل بوده

که از کنار آنها شاخه‌هایی باریک و دراز و سبز رنگ بصورت دسته‌های 3 تا 8 تائی خارج می‌شود. بعلت زیبا بودن این گیاه را بصورت تزئینی در باغچه‌ها می‌کارند مارچوبه را در اوائل پائیز می‌چینند

این گیاه از قدیم الایام مورد استفاده بشر بوده است و حتی در اهرام ثلاثه مصر نقاشی‌هایی وجود دارد که مارچوبه را نشان می‌دهد . مارچوبه را می‌توان بصورت مختلف مصرف کرد

باید مارچوبه را با کمی‌آب و حرارت کم در ظرف‌های ضد زنگ پخت و تقریبا نیمه خام آنرا برداشت . آب مارچوبه را دور نریزید و از آن برای سوپ استفاده کنید

زیرا دارای ویتامین و املاح است . وقتی‌که مارچوبه می‌خرید دقت کنید تازه باشد . شاخه‌های مارچوبه تازه راست و نرم بوده و نوک آن نباید باز شده باشد و اگر فلسهای نوک آن باز باشد نشانه این است که گیاه مدت زیادی مانده و کهنه شده است

ادامه مطلب ...


موضوع مطلب :

امشب چه شبی روشن و زیبا و مصفاست / احسنت، به این جشن دل انگیز که برپاست

گویا که گلی پای نهاده ست به گیتی / کز فرّ و شرف، آبروی جمله ی گلهاست . . .

تولدت مبارک

شنبه 25 آذر روز تولد دوست عزیزم مهندس حسن امینی هستش،

مهندس تولدت مبارک

برات عمر طولانی و پربرکت همراه با سلامتی و دلخوشی و موفقیت روز افزون درکنار اطرافیان و دوستانت آرزو میکنم.

انشاالله تولد 120 سالگیت را برات جشن بگیرم...

شرکت اقامتگاه تفریحی "پوزیدون" اعلام کرد که کار طراحی و مهندسی ساختاری این تفرجگاه به اتمام رسیده و این پروژه فناورانه زیردریایی در تالابی در جزیره ای خصوصی در فیجی طی دو سال آینده ساخته خواهد شد.

بروس جونز - رئیس شرکت اقامتگاه تفریحی پوزیدون که طراح این اقامتگاه و دارای سابقه فناوری زیر دریایی است، می گوید این پروژه مانند شهرآبی دبی یا سرزمین عجایب شیمائو در شانگهای نیست اما در حد و اندازه های خودش جسورانه و قابل توجه است.

وی برای ساخت این مکان از سکونتگاه تحقیقاتی زیر آبی مانندConshelfالهام گرفته است.

این تفرجگاه از دو بخش تشکیل شده، در عمق 12 متری زیر آب ساخته می شود و توسط دو اسکله و آسانسور برای ورود و خروج به هر یک از دو بخش به زمین متصل می شود.

یک بخش این اقامتگاه شامل 24 سوئیت به مساحت 50 مترمربع، رستوران و کافه است.

دیواره های این اتاقک ها از پلاستیک اکریلیک شفاف ساخته می شود و از این رو امکان مشاهده محیط زیر آب را فراهم می کند.

بخش دوم شامل یک کتابخانه و اتاق نشمین، جکوزی، یک سوئیت بزرگ 102 متر مربعی، یک اتاق کنفرانس، سالن تئاتر و کلیسا است.

برای آگاهی از وضعیت زیست محیطی این پروژه باید گفت موقعیت این پروژه می تواند هشداری را برای تاثیرات زیست محیطی در پی داشته باشد اما شرکت اقامتگاه تفریحی پوزیدون می گوید ابتکاراتی را برای حفظ صخره های مرجانی و آموزش به مهمانان در این زمینه در نظر دارد.

برای یک هفته اقامت در این مکان که کوتاه ترین دوره اقامت است باید 30 هزار دلار پرداخت.

این هزینه شامل حمل و نقل هوایی از نادی به سووا، اقامت چهار شب در ساحل و دو شب در سوئیت های زیر آب است.